Feylule uykusu denilen bu zaman diliminde, yani ikindi namazından sonra güneş tamamen batıncaya kadar geçen zamanda, bir çok iş için en verimli zaman dilimidir. Bu saatte uyumak rızkı da, ömrü de noksanlaştırır. Çünkü insanın günün verimini muhasebe edeceği, ölçüp tartacağı, yarınki gün için yeni planlar yapacağı, hayat için yeni moral ve motivasyon bulacağı bu zaman diliminde uyumak insanı bütün bu neticelerden genellikle mahrum bırakır. (bk. Nursi, Lem'alar, s.269)

Sahih olduğu konusunda şüphelerin bulunduğu bir hadiste Hz. Peygamber (asm)’in şöyle buyurduğu rivayet edilmektedir:

“Kim ikindiden sonra uyur da aklına bir noksanlık arız olursa, ancak kendini kınasın.”

(Keşfu’l Hafâ, Aclûnî, II, 284; Müsnedü Ebî Ya’la, VIII, 316).

Bu zayıf hadise istinaden bazı âlimler, ikindiden sonra uyumayı mekruh kabul etmişlerdir.
Bu zaman dilimindeki uyku sakındırmasının aslında kerahet vaktine denk gelmesi ile bir ilgisi yoktur. Zaman dilimi bakımından sakıncalı görülmüştür. Zira sadece Peygamber Efendimiz ve İslam Alimleri değil, ehl-i din olmayan bilim adamları da bu zaman diliminde uyumanın sakıncalı olduğunu söylerler. Aynı şekilde bu konuda birçok bilimsel araştırma da mevcut.

O halde kerahet vakitlerinden olan sabah gün doğarken ve akşam gün batarken uyumanın mekruh görülmesinin, bu vakitlerin kerahet vakti olması ile ilgisi yoktur. Bunun gerekçesi, sadece insan fıtratının bu vakitlerde daha performanslı oluşu ve bu performansı negatif olarak uykuda öldürmeyip pozitif mânâda değerlendirme gereğidir. Bu durumda Kaylule uykusu olan öğle uykusu, öğle öncesi kerahet vaktinde yapılabilmektedir.