Sonbaharın bitiminde ağaçlarının yapraklarını döktüğü ve birkaç ay süresince çiçek ya da meyve üretmeden, bir anlamda dinlenme dönemine girdikleri gözlemlenir. Kışın, yapraklarını dökmeyen ağaçlar da içinde olmak üzere, bütün ağaçlar yaşamsal etkinliklerin en aza indiği bir görüntüye bürünürler.

Birçok hayvanın, özellikle de ormanda yaşayan hayvanların kış uykusuna yatmasına neden olan da ağaçların bu tür bir uykuya çekilmesi olayıdır. Bitkilerin yaşamsal etkinliklerini yavaşlatması hayvanların beslenebilmek için gerekli yiyecekleri bulamamalarına yol açar.

Kışın bitkilerin bütün hücreleri dinlenmektedir. Dinlenmek için hücrelerde çok az su bulunması gerekmektedir. Hücre içi moleküllerde rutubeti meydana getiren suyun çokluğu hücreyi şişirir, yüzeyinin büyümesine sebep olur.

Bazı madensel maddeler, bitki hücrelerine ulaştıkları zaman bitkiye yeşil rengi sağlayan klorofil in etkimesi sonucu birtakım kimyasal değişiklikler meydana getirirler. Hücrelerinde su niceliğinin azalmasıyla birlikte bu gibi değişiklikler de azalmaktadır, böylece bitki, yaşama hızını yavaşlatmakta, dinlenmektedir.

Yaşama gücünü korumak bakımından yapısındaki birçok değişme ve gelişmeleri tatil eden bitkinin hücrelerindeki su niceliği kışın en düşük düzeyine varır. Suyun büyük bir çoğunluğu yapraklardaki "gözenek" denilen ufacık binlerce delikten buharlaşarak uçar. buna, bitkinin terlemesi diyebiliriz. Kış geldiği vakit bitkinin hücrelerinde, ancak kuruyup ölmemesine yetecek kadar su kalmıştır.